ما محکومیم به امید،به زنده موندن ...
وقتی زنده هستم چاره‌‌‌ای ندارم جز دوباره شروع کردن دوباره ساختن
باید باز تکه تکه خودشکستمو جمع کنم با امیدبه آینده‌‌‌ای که معلوم نیست چی میشه با زور و به اجبار بچسبونم؛حتی بهتر از قبل باید باشه،محکم تر..
دلم میخواد بلند داد بزنم من تنهایمو دوست دارم
لطفا خرابش نکنید
لطفا همین یدونه داراییمو ازم نگیرید
لطفاااااا